Ik had dat nog nooit eerder meegemaakt

Jesse (17) volgde het traject Ervarend Leven Frankrijk. Hij was in zijn leven op verschillende gebieden ernstig vastgelopen. Het traject in Frankrijk werd als een laatste redmiddel gezien om hem terug op het juiste pad te brengen. En nu is hij terug in Nederland en maakt mooie plannen voor zijn toekomst in het leger. Hij deelt graag zijn verhaal:

"Voordat ik naar Frankrijk ging was ik veel op straat, bezig met wiet roken en andere domme dingen. Met een mes op zak lopen bijvoorbeeld en veel vechten. Ik ging wel elke dag naar school maar was daar niet echt serieus mee bezig. Na mijn laatste gevecht kwam ik voor de zoveelste keer in aanraking met de politie. Ik kreeg toen als straf anderhalf jaar jeugd detentie. Mijn gezinshuisouder heeft toen gevraagd of ik in plaats daarvan ook een traject kon doen in Frankrijk om te veranderen. Dat zou dan voor 6 maanden zijn. Nou toen was de keuze snel gemaakt, want het was korter en ik dacht er niet echt bij na om te veranderen. Als ik terug zou zijn na 6 maanden zou ik mijn oude leven gewoon weer oppakken. Na een paar gesprekken ging ik naar Frankrijk. Ik heb daar eerst heel veel werk gedaan op een boerderij. Dat ging op zich wel goed, maar in huis bij het gezin waar ik woonde deed ik alsnog domme dingen, want ik dacht nog steeds niet aan veranderen. Na 5 maanden werd ik bij het gezin weg gestuurd. Ik moest ook wat langer in Frankrijk blijven, omdat ik nog niks had gedaan om terug te kunnen naar Nederland.

Daar gebeurde het

Ik had nog dingen te doen om problemen in Nederland op te lossen, dus kwam ik in een ander gastgezin in Frankrijk. Daar gebeurde het. Ik voelde dat het voor iedereen belangrijk was dat ik ging veranderen dus ben dat gaan doen. Het begin kwam echt in een vingerknip, maar ik moest nog wel echt aan de slag! Ik merkte dat ik waardering kreeg, omdat ik mijn best deed. Dat motiveerde mij om mijn best te blijven doen waardoor het steeds beter ging.

Het gastgezin (waar ik nu zat) was normaal gesproken een gastgezin voor meisjes en er kwam na 2 maanden een meisje naar Frankrijk, waardoor ik dus daar ook weer weg moest. Maar nu niet omdat ik het zelf verkloot had. De mensen waar ik op dat moment woonde vonden het echt heel erg jammer dat ik daar weg moest.

Dat gevoel was echt raar, want dat heb ik nog nooit eerder meegemaakt… En geloof me: dat gevoel is 10 keer beter dan dat iedereen je graag weg wil hebben!

Dus toen ging ik naar het 3e (en ook het laatste :-) gastgezin en daar begon ik van stapjes sprongen te maken. Ik had daar eerst geen werk want het gastgezin had sinds een tijdje geen boerderij meer, dus toen heb ik er voor gekozen om zelf vrijwilligerswerk te zoeken. Dat is toen gelukt bij een groenteboer en daar heb ik echt een goeie tijd gehad!
Ik heb na een tijdje gevraagd of ik ook wat langer kon blijven in Frankrijk, want ik voelde dat ik er nog niet klaar voor was om terug te gaan naar Nederland. Ik wist niet of ik terug moest gaan naar mijn eigen stad, want ik wist niet wat ik daar tegen zou komen.

Ik wilde echt keuzes gaan maken voor mezelf

Ik wilde echt keuzes gaan maken voor mezelf en ik wist niet of dat zou lukken als ik weer in mijn oude omgeving terug zou komen. Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt om naar een andere plaats te gaan waar ik begeleid kan gaan wonen. Ik heb ook de keuze gemaakt om in het leger te gaan, want ik voel aan mezelf dat ik actie en spanning nodig heb in mijn leven. Ik moet wel eerst nog naar school. Daar heb ik nu alles voor geregeld en volgende week kan ik al beginnen.

In het kort zou ik willen zeggen: een traject Ervarend Leven Frankrijk betekent niet dat alles maar vanzelf gaat. Nee, je moet er zelf aan werken en zelf willen. Dus voor de mensen die dit lezen, het kan je echt helpen als je het zelf maar wilt!"